We're connected again !

Zo dit werd weer eens tijd voor een update. Vanmorgen is alles hier aangesloten en  kunnen we ook weer gewoon op de laptop werken. Via de smartphones gaat het ook wel, maar zo'n gepriegel om lange stukken te schrijven. Maar goed how's life so far ? Aangezien we vorige week nog niet wisten hoe lang het allemaal zou gaan duren hadden we ervoor gekozen om wel alvast in het huis te gaan 'wonen'. Genoeg ruimte, elektriciteit en water en een prima airco. Geen internet, TV of wat dan ook, maar ook dat is weleens goed en rustig en geeft tijd voor de kinderen om zich te gaan vervelen, waardoor ze weer andere leuke dingen gaan doen. Zoals UNO en boekjes lezen en spelen met het beetje LEGO wat we mee hadden genomen. Met beperkte spullen konden we dus 'kamperen' in het huis. Gaf ons ook een beetje tijd om te kijken waar alles straks komt te staan. We hebben veel ruimte in het huis, maar ook veel muurtjes en veel ramen (31) maar dat is een luxe probleem. Ik kon in elk geval koken, met een pannensetje van de Wal*mart en wat plastic borden en bekers en bestek kwamen we een heel eind. Scheelt wel als je gewend bent om te kamperen LOL. Zo kwamen er wat stoelen bij en konden we aan de vensterbanken eten. Al met al komt er schot in. Ik wil er verder geen woorden aan vuil maken, wie wat waar er fouten gemaakt zijn, het zij zo en daar moeten we het mee doen. Time ticking as we speak. Wat hebben we zoal gedaan sinds de laatste update : Ivo is maandag begonnen op de Universiteit. Voornamelijk boeken halen (30 stuks voorlopig) en de lessen werden besproken. Het is allemaal nog in een rustig tempo. Er zijn gezinnen, maar ook militairen alleen en sommigen zijn eerst nog 3 maanden op Language training geweest, en wat ik zo hier en daar hoor is dat geen overbodige luxe geweest. Voor Ivo ook allemaal even wennen, wat is gebruikelijk en wat niet. Er komt veel op je af allemaal nieuwe indrukken, dus TV etc hebben we niet eens gemist, we liggen er s'avonds op tijd in want dan zijn we afgedraaid. Ook de warmte speelt mee natuurlijk. Het hardlopen is ook weer opgepakt, warm en een hoge luchtvochtigheid dus genoeg uitdaging voor ons. We wonen op Masters Hill, en dat ligt ook echt op een heuvel, dat merk je goed met lopen, maar de omgeving is prachtig en de huizen geweldig. Soms lijkt het alsof ik in een Olympisch dorp zit, want er word veel gesport. Overal langs de weg staan waterpunten (H2O on the Go noemen ze dat en dat is perfect ) Achter de sportschool zijn ze ook een nieuw stadion aan het bouwen dat ziet er super uit, daar zal ik binnenkort een foto van maken. Sowieso wat meer foto's van de omgeving, geeft wat meer beeld bij het praatje.

Dinsdag zijn we naar de community pool geweest, dat is het zwembad wat bij deze wijk hoort. Heel rustig, weinig vertier zoals glijbanen etc., maar een prima zwembad. Mooie kleedruimtes, toiletten en douches, alsof je in een resort zit. Je kunt goed merken dat de internationals nu instromen, je hoort Frans en Duits en hier en daar zien we vlaggen wapperen van de UK, China. Wij hebben voor zover we konden zien Egyptenaren naast ons wonen en iemand uit Georgië. Daarnaast wonen gelukkig ook amerikanen, die we ook al kennen. Waarom zeg ik gelukkig, ik vind het prima om tussen de internationals te wonen, maar vind het met name ook leuk om Amerikanen te leren kennen. Het is een hele gemeenschap, en er zullen we 'socials' zijn. Maar ik zal toch ook een eigen social life hebben, met 3 kids op school wil ik me graag ook mengen in het leven hier. En het sporten etc., ik trek mijn plan wel. Het komende jaar zal Ivo heel druk zijn met zijn studie, hij zal fysiek aanwezig zijn maar verder zal ik niet veel op hem kunnen rekenen. Maar dat wisten we van te voren. Het voelt als thuiskomen en ik ken de weg al redelijk. Wel een hoop regeltjes maar dat schept ook duidelijkheid. Ik hoef hier mijn kinderen niet voor een auto vandaan te plukken, het is hier verplicht om te stoppen voor het zebrapad, en men stopt ook...ruim van te voren. Woensdag werden de wasmachine en droger geleverd, keurig netjes en binnen 10 minuten kon ik wassen en drogen, als een huisvrouw zo blij. Finally I could smell the clean cotton TIDE smell ! 

Afijn daarna weer naar de Target gegaan want er zijn elke keer weer dingen waar we tegenaan lopen, die nodig zijn. Ik heb van die handige 'over the door' hangers gekocht. Daar kunnen mooi de badhanddoeken aanhangen, hoeven we geen gaten voor haken te boren. Thuisgekomen lekker pasta gemaakt en toen Terje op bed lag hebben we op het deck koffie gedronken, nog zonder stoelen maar gewoon het buiten zijn en kijken naar de fireflies was erg leuk. Erben en Jesper vertelden ook dat ze hun vriendjes wel missen maar het hier zo gaaf en leuk vinden. Ook het Engels spreken geeft geen problemen, ze maken zichzelf prima verstaanbaar. Ook daar groeit hun zelfvertrouwen weer van. Vandaag kregen we het positieve bericht dat de auto afgeleverd zou worden aan de poort. En zo geschiedde, Ik ben er samen met Ivo en Terje heengereden en aan mij de eer om de auto thuis af te leveren. Onze huur Mazda 5 was prima hoor, maar gewoon weer in je eigen auto, lekker hoog, muziekje aan en gaan langs de golfbaan (zo'n mooi stukje natuur). Wat kun je dat dan weer waarderen. Was dat soms onze leerles hahaha. Onze begeleider van de verhuizing hier in de US had het maar steeds over "Murphy weet jullie wel te vinden". Ja de wet van Murphy kennen we ondertussen wel.De container met auto ging voor grondige scan met check up maar zo ook de inboedel container. Maar die is ondertussen ook vrijgegeven. YES en word afgeleverd a.s zaterdag. Dat is het Kerst, en waarom ? Al die dozen die we uit mogen pakken, en hoe blij kun je zijn met alles wat je al hebt. Heel blij dus ! Ivo is as we speak naar de DMV, om de auto te registeren. Op het internet stond dat de wachttijd 5 minuten was, dat zou een recordtijd zijn. Maar we gaan het zien en meemaken. Dan moet de huurauto nog terug en zondagochtend worden we wakker en wel in ons eigen bed. Daar verlang ik naar, gewoon het gemak van de spullen in de keuken en in en om het huis. Een simpele bezem missen we al, en natuurlijk kunnen we alles kopen maar dan hebben we straks alles 3 dubbel. Het huis zelf is geweldig, wat een ruimte en wat een luxe. Daar houden we het wel 3 jaar vol, daarna gaan we in gezinstherapie hahaha want de weg terug is lastiger maar daar maak ik me totaal nog niet druk om.

Voor Ivo ziet het er ook prima uit, druk maar ook een hoop leuke uitstapjes naar de FBI en naar Het Witte Huis helaas zonder gezin, tripje NY is wel weer mèt gezin en zo zijn er nog de feestjes en socials, binnenkort een lunch bij de baas van de opleidingen , en toevallig is dat een collega van Ivo van destijds 8th marines, ik heb al die tijd contact gehouden met zijn vrouw, en dat vind ik wel weer leuk. Ze noemen deze basis ook wel the Crossroads of the Marine Corps, waar je elkaar elke keer weer tegenkomt. En so it is, and I love every minute of it, maar daarover t.z.t. meer. Ik ga weer even stoppen met bloggen, want de man van Housing komt zo de laatste dingen repareren aan het huis. Hij heeft vanmorgen de flagholders geplaatst en ik wil nog even weten waar ik de airco filter moet vervangen. Een closetrolhouder moet vervangen worden etc., daar zorgt housing voor. Toen we de sleutel ontvingen en we naar het huis gingen, was ons tussenpersoon Viola er ook, het eerste wat ze zei was "Welcome home". Ik zal niet overdrijven maar ik moest wel even slikken. Every mission begins at home....and our house is almost a home ! (Toch Patries ?) Hugs and laughs for now