Het chillen van groep 8..., en de rest !

Groep 8...buiten het feit dat we een groot avontuur tegemoet gaan, sluiten we ook het een en ander af. Zo gaat Terje voor de laatste keer naar de peuterspeelzaal a.s maandag, maar ook Erben gaat zijn lagere school verlaten. Spannend natuurlijk, want ze zijn al weken druk aan het oefenen voor de musical. Sinds het school kamp merken we dat ze groter, ouder en wijzer geworden zijn en dat is leuk om te zien. Aan de ene kant een mooi moment om te gaan verhuizen voor Erben. Deze klas gaat nu toch uit elkaar, ze vliegen allemaal uit. Sommigen naar dezelfde school en komen bij elkaar in de klas, maar anderen weer niet. Maar voor allemaal in het een nieuwe start op het voortgezet onderwijs.A.s maandag hebben we de uitvoering van de Musical en we zijn zeer benieuwd. Er zal menig traantje vallen...maar daarover maandag meer. Hier nog even een foto van een hoop LOL...!

Een ander verhaal is het voor Jesper, hij gaat groep 5 nu verlaten en start in Amerika in groep 6 (4th grade). Hoe dat gaat lopen is een kwestie van tijd denk ik. Hij heeft erg zijn best gedaan met de extra engelse lessen, en met elke les groeide zijn eigenwaarde. Daar waar hij soms timide kan zijn over zijn prestaties, kwam hij nu met een big smile thuis. Met weer een straight A. Hartstikke goed van hem ook om dat nog eens extra te volgen tijdens zijn normale schooluren. Maar it was so worth it. Jesper bezat ook nog een enorme woordenschat en die is nu toch geactiveerd om het maar even zo te noemen. Hoe zijn overstap gaat, en hoe snel het aanpassen gaat daarover later meer, maar ik heb zo het gevoel dat deze Moermanboy zich helemaal thuis gaat voelen daar.

Wij zijn ons nu aan het voorbereiden op de afscheids-BBQ morgen. We hebben voor een weeshuis aan eten, dus ik hoop dat iedereen trek heeft hahaha. Maar dit vonden we erg belangrijk voor onze kids ook, even zo'n laatste leuke dag met vriendjes en vriendinnetjes. Voor ons als volwassenen niet minder leuk natuurlijk. Het weer werkt goed mee en we gaan er een mooie herinnering van maken ! Iedereen een fijn weekend, 5 nights and counting for us !

So many things, so little time...

Ondertussen zijn we alweer wat dagen verder, en relocation time begint nu vaste vormen aan te nemen. Lijstjes hier, lijstjes daar, things to do, things done...gek word ik af en toe van mezelf. Ik heb het niet echt druk maar het voelt druk in mijn hoofd. Je wil gewoon niemand vergeten en overal aan denken.

Zo was ik gister ook nog jarig, dat moest ook nog even tussendoor hahaha. Heb ik maar even voorbij laten gaan, ik wilde het niet groots vieren, ik ben ook gewoon nog lekker gaan sporten. 's Middags even heel knus gevierd met 2 vriendinnen en 's avonds lekker met gezin en mijn mams ge-BBQ-ed ! Daar had ik ook vrede mee, en ik vond het krijgen van de kaarten en de berichtjes op Facebook wel hartverwarmend. Leuk als mensen aan je denken, dat doet me veel.

Vanmorgen zijn we eerst boodschappen gaan doen bij de Sligro voor de BBQ van zaterdag. Dat nam wel de hele ochtend in beslag. Maar het was zeker de moeite waard. Vanmiddag moest ik echt op pad voor de juffen cadeau's. Ik koop altijd een aardigheidje, even als bedankje namens de kinderen. Ik had wat in gedachten, maar wist nog niet wàt ik in gedachten had. Ken je dat ? Dat je weet waar je moet zoeken maar het pas weet als je er tegenaan loopt. Ik ben goed geslaagd al zeg ik het zelf. Leerkrachten zijn ook blij dat het zomer is, toch ?  Ik had 7 stuks nodig voor de juffen en ook 2 voor de kinderopvang op de sportschool. Dus 9 in totaal. Alles staat nu ingepakt, signed and sealed klaar, nu alleen nog delivered ! Nu maar hopen dat de juffen nog niet actief meelezen, maar die hebben het natuurlijk nog veel te druk aan het eind van het schooljaar. :)

Affijn, missie geslaagd. Toen kwam onze oppas/vriendin nog gezellig even langs om een kado aan Terje te geven. Hij is in Augustus jarig, maar ze wilde het nu alvast geven. Een hartsikke leuk boek, in het engels over een Birthday-Boy. Ondertussen hebben we het al 6 keer gelezen, dus dat was een schot in de roos. Ook haar zullen we erg missen, als oppas maar ook als een dierbaar persoon in ons gezin.

De dag was dus leuk gevuld. Mensen die ons goed kennen, weten dat woensdag kibbeling-dag is. Meestal halen we dat voor de lunch, maar ik wilde er nu een avondmaaltijd van maken. Want dan zitten we allemaal echt uitgebreid aan tafel, en toch voelde het als galgenmaal hahaha. Ik ben het zelf even gaan halen, wilde ook even gedag zeggen. En op het moment dat ze zei: "succes en een goeie reis", moest ik even slikken en kreeg ik even weer zo'n emo-momentje. Maar zij ook, ze draaide zich om, en ik liep nog even terug om te zeggen dat ze de groeten moest doen aan haar man thuis, we keken elkaar aan en voelden waarschijnlijk allebei hetzelfde. Relocation time....! In de sportschool volg ik weleens een HIIT training, dat staat voor High Intensity Interval training (tegenwoordig heet het GRIT). Maar ik zit nu in de HEIT training hahaha, also known as High Emotional Interval training. Hoort erbij I know! Er komt weer een moment dat het leven gewoon weer op de rails staat, dat duurt even, maar ik geniet puur van al deze momenten, en ik ben blij dat het me iets doet. Dat mensen me iets doen. Ik ga nu nog even heerlijk genieten van een kop Douwe Egberts koffie en kijk naar Criminal Minds (BAU in Quantico)

Tot de volgende blog xxx

Heart-Disc

Zoals een pc een hard disc heeft, hebben wij mensen een heart-disc (geen idee of het woord echt bestaat maar ik vond hem wel grappig) waar we van alles opslaan.
Mooie dingen, gekke dingen, bijzondere gebeurtenissen, alles wat onze zintuigen zien, horen of voelen wordt bewust en onbewust opgeslagen. Het is weleens moeilijk om in deze weerwar van emoties een onderscheid te maken. Maar het is net alsof je gevoelens nu op scherp staan. Ik heb het al eerder gemeld maar omdat we al zoveel aan het regelen zijn en geregeld hebben aan de andere kant van de oceaan, zitten we soms figuurlijk al daar en letterlijk nog hier. Over ruim een week is dat andersom. Dat hoort erbij, de fases van het verhuizen naar het buitenland (tijdelijk dan, want ga je voorgoed ga je weer heel anders weg) We koesteren de kleine dingen, de mooie en ontzettend grappige momenten, de bijzondere puzzelstukjes die deze laatste dagen compleet maken. Want al deze stukjes heb we nodig om die transformatie straks te kunnen plaatsen en in goede banen te kunnen leiden. Klinkt misschien wat dramatisch maar dat is het helemaal niet. Waar onze beperkingen liggen, liggen ook de uitdagingen en groeimomenten. Verbazingwekkend hoe mensen zich aan kunnen passen, en vooral kinderen. We gaan het allemaal weer meemaken en ervaren. Op zo'n zondag als vandaag kan het me niet hard genoeg gaan, als ik de weerberichten zie van Quantico, vandaag ruim 30 graden. Maar gisteren hadden we natuurlijk eigenlijk gewoon lekker weer. In deze buurt waar we tijdelijk even wonen, wordt er elk jaar een buurt BBQ georganiseerd. En wij mochten dit jaar gezellig meedoen (connecties hebben bij de BBQ commissie helpen ook wel mee natuurlijk). Wat hebben we lekker gegeten en gelachen, en het glas geheven en weer eens ouderwets gegiecheld op zo'n grote skelter. Ik realiseer me heel goed wat ik achterlaat, dat is ook niet de reden dat we weggaan. We bieden op deze manier de achterblijvers ook een kijkje in de "living on base" keuken. Het is erg leuk om met vertrouwde, bekende mensen te BBQ-en maar we hebben de ervaring van onze vorige keer dat een BBQ met nieuwe onbekende mensen ook erg leuk kan zijn. Het geeft je een bredere blik en hier en daar worden vooroordelen weggenomen. Want die had ik destijds ook over Amerikanen, maar daar ben ik op alle fronten van terug gekomen. Wij gaan er graag heen en voelen ons direct thuis en dat is bijzonder. De lijstjes worden steeds korter en er wordt steeds meer afgevinkt, dat geeft rust, maar ook onrust. Zo op het eind van het schooljaar is het toch altijd al druk laat staan nu, we gaan midden in die laatste schoolweek weg. Maar alles wat onze reis betreft is al klaar. Het moet nu alleen nog maar woensdag 4 Juli worden, hahaha. Elke dag is er 1 dus genieten we daar van, er staan nog genoeg leuke dingen op het programma. Ik word ook nog een jaartje ouder deze week, maar dat gaat vanzelf, hoef ik niks voor te doen. Heb er ook geen moeite mee, maar met alle drukte en visites en koffieochtendjes en niet vergeten het vele sporten wat ik doe, heb ik er even geen tijd voor LOL. De echte verhalen zullen pas gaan komen als we daar zijn. Till then is het uploaden van mijn Heart-disc...
Hieronder, voor degene die het nog niet gezien hadden ons onderkomen voor de komende 3 jaar !
Tzt komen er natuurlijk veel meer foto's, maar deze kreeg ik opgestuurd via een overbuurvrouw die ik had in Camp Lejeune, zij wonen dus nu ook in die buurt. Kleine wereld hoor....het Mariniers-wereldje !

Surprise weekend

Enige tijd geleden werd ik verrast door mijn vriendinnen. Ik zou op kamp gaan met ze, maar tot zaterdagochtend wist ik nog niet hoe en waarheen. Voor mijn doen is dat heel raar, niet weten wat je te wachten staat. Maar vertrouwen had ik er wel in hahaha, maar was toch ook zenuwachtig. Ik heb geen moeite om emoties te delen of om me kwetsbaar op te stellen, maar ik heb regelmatig dit weekend even moeten slikken. We hebben zoveel moeten lachen dat ik gewoon pijn heb in mijn kaken, en dat ligt niet alleen aan de elastieken van mijn beugel. LOL. Affijn zaterdagochtend ben ik opgehaald door Corinne, Mimount, Yvonne en Bianca. Halverwege werd duidelijk dat het Maastricht zou worden maar dan nog wist ik niet wat we gingen doen. Het weer zat redelijk mee en we waren er dan ook vlot. De accommodatie was prima en leuke vakantie woning in Banholt, Limburg vlakbij Maastricht. Alle tassen (???)  neergezet, de NL vlag werd gehesen en de rood/wit/blauwe versieringen zorgden voor een vrolijk geheel. Daarna op naar de stad, met onze personal navigatie systeem 'Corinne' stond de auto zo midden in het centrum geparkeerd. Wat een heerlijke stad, waar we natuurlijk eerst een lekkere lunch gegeten hebben. Daarna nog even de economie gestimuleerd en daarna weer terug in het vakantiehuis zijn we aan de maaltijd begonnen. Met dank aan Webwinkel 'Eindelijk thuis zijn", kregen we mooie oer Nederlandse schorten aan. Daar zijn we lekker gaan gourmetten. Heerlijk gegeten en smakelijk gelachen. Daarna was het tijd voor "girl-time" , de maskertjes werden uit de kast getrokken, voetenbadjes werden aangerukt (de dames hadden zelfs bruistabletjes en teiltjes en handdoekjes meegenomen), Nagels werden gestyled en dat hebben we volgehouden tot de luiken dichtvielen om 4am. Met zijn 5-en op een kamer was het natuurlijk dolle pret. We voelden ons weer even pubers op kamp alleen konden we dit keer niet stiekem naar de jongenskamer lopen hahaha. Want onze jongens zaten thuis bij de kids ! Heerlijk geslapen, daarna werden de gordijnen open gedaan en moest er actief gedaan worden. Team Moerman werd een feit en zo gingen we hardlopen in Banholt, heuvel op heuvel af. Corvee teamlid Bianca zorgde voor een overheerlijk ontbijt. Even de Limburgse buitenlucht opgesnoven en daarna heerlijk buiten in het zonnetje ontbeten. wat een zaligheid, en wat was dat even genieten. Het douche-ritueel volgde al snel en daarna zijn we nog even de echte Limburgse vlaaien gaan proeven op een terras en daarna was het weer tijd om richting huis te gaan. Wat een heerlijk weekend, en voel ik me dankbaar om dit stel meiden om me heen te hebben. We kunnen een lach en een traan delen en dat is bijzonder. Dit zijn wel de dingen die ik ga missen, gelukkig is er social media, en zal ik me daar niet vervelen maar toch is het goed om dingen te koesteren, en zijn vriendschappen niet vanzelfsprekend. Er komen nog veel leuke dingen aan, er worden nog genoeg memories gemaakt, maar de tijd gaat nu wel snel, soms tè snel.....

Saying Hi and Goodbye

Zoals de titel het al aangeeft, zitten we nu in de fase "Saying Hi and Goodbye". Ik wil er geen drama van maken, maar het zal niet zonder tranen en slikken gaan. Ik koester mijn vriendschappen en andere contacten., plaatsen waar ik graag kom en het zijn de kleine dingen die je ineens kunnen raken. Ook daar zal ik straks mee moeten dealen. Het zal nooit makkelijk worden maar je leert wel meer relativeren. Ik voel me hier prima maar voel me daar ook thuis. En dat deel ik graag met de lezers. Zoals we in Amerika zeggen "we share", dus ook onze gevoelens en ervaringen. Het komt steeds dichterbij, nog 20 nachtjes en elke ochtend word ik weer wakker en denk "pfff"  daar gaan we weer hahaha, positief bedoeld hoor, meer van jeetje het gaat echt gebeuren. Dit gevoel herken ik zo van de vorige keer. Er zijn momenten dat je gewoon wil dat het 4 juli is en er zijn momenten dat ik de tijd stil wil zetten. Want ik besef heel goed wat ik achterlaat. Vanmiddag nog heerlijk gekletst in de tuin bij een vriendin, en die momenten koester ik nu wel. Maar die kun je allemaal meenemen. A.s weekend nemen andere vriendinnen me mee op "kamp". Met valse voorwendselen moest ik bij 1 van de meiden komen, vervolgens kwamen de andere 3 ook aangelopen. En zo kreeg ik een uitnodiging maar ze zwijgen in alle talen wat we gaan doen. Ik moet mijn tandenborstel, knuffel, pyjama en hardloopschoenen en een goed humeur meenemen. Dat goede humeur komt wel goed als ik met die meiden op stap ben. Maar hardlopen in pyjama hahaha. Beeldmateriaal volgt nog. Maar ik vind het wel bijzonder dat mensen hier de tijd voor nemen en dit organiseren voor me. Nodig slik moment heb ik al gehad, maar ik zal het er niet voor laten. Dit is ons leven, hier kiezen we voor. En ik ben dankbaar dat we dit kunnen en gaan doen. Ik heb de lasten en lusten van het vak. Ik vind dit echt een lust, maar de lasten weet ik ook maar al te goed. Zeker de afgelopen 2 eh... 6 jaar waren tropenjaren. Maar klagen wil ik niet, want klagers hebben geen nood, zegt mijn moeder altijd. Het hoort erbij, bij het leven als militair gezin. Onze vooruitzichten zijn prima. Het huis waar we gaan wonen de komende 3 jaar ziet er prima uit, de scholen van de kinderen ook. De basis is ons bekend, en het weer checken we ook iedere dag, hahaha. Zo'n 28 graden, lang leve de airco. Het is een land wat we als 'thuis' ervaren, dus het is straks weer fijn thuiskomen. Ons leven nu is niet heel anders dan bij anderen. Als we eenmaal in de USA wonen zullen de verschillen en fases van emoties wat duidelijker worden. Ook hoe ons leven daar is, want daar krijg ik veel vragen over. Ik heb het wonen op een basis destijds als positief ervaren. Rustig, veilig en alles heerlijk groen, maar goed dat heb ik hier eigenlijk ook wel, maar toch hoop ik die verschillen straks met de camera vast te leggen. Alles op zijn tijd. Nu geniet ik nog hier van alles wat het leven me hier te bieden heeft. Mensen horen het me wel vaker zeggen, maar zo denk ik er wel over "Don't be afraid to give up the good, to go for the great ! Genoeg plannen en wensen voor de komende 3 jaar. Ik ga ze allemaal waar maken, behalve het bijwonen van een Oprah uitzending, want daar is ze mee gestopt LOL :) Ik had hem wel op mijn lijstje staan hahaha.

Tot blogs xoxo

Ik heb nog geen writers-block maar ik moet er wel weer even inkomen. Nog 23 nachtjes te gaan. We kijken uit naar de reis, maar het betekent ook dichterbij het afscheid. Laatste keer school, afscheid nemen, laatste weekend, musical van Erben, weer afscheid nemen laatste keer naar de sportschool, laatste keer Cappuccino met de meiden. Natuurlijk houden we contact maar eens ga je voor de laatste keer die trap af of op of trek je ergens voor de laatste keer de deur achter je dicht. Ik loop er niet voor weg, tranen horen erbij, ik weet waar ik het voor doe. Toen wij destijds na een vakantie in 2007 van de Marine Corps Base Quantico afreden, zeiden we al tegen elkaar "wij komen hier terug, we zijn hier nog niet klaar". Dan moet je jezelf soms even knijpen (niet te hard) dat het nu dan ook echt weer gaat gebeuren. Er gaat een wens aan vooraf, als die wens dan uitkomt gaat er een sneltrein rijden. Gaat er een papiermolen draaien, lijstjes worden gemaakt en afgevinkt, er worden verzoeken ingediend, dingen aangevraagd. Al met al is het het allemaal waard. Waar de één een beperking ziet, zien wij een uitdaging, story of our life ! Nu zijn we voornamelijk bezig met het maken van "memories" herinneringen die je met je meeneemt in je hart. Lang leve internet, emails, skype etc. Want de tickets zijn binnen, de stoelen zijn besproken, hotel is besproken en we weten dat we rond de twaalfde in ons nieuwe huis kunnen, dan begint het leven daar, met uitpakken van dozen en het opslurpen van alle nieuwe indrukken. Je leeft op een gegeven moment hier en daar lijkt het. En op een gegeven moment wil je ook gewoon dat het 4 Juli is. En dan beginnen we weer met aftellen totdat we terugkomen hahaha. Maar eerst nog de laaste dingen hier regelen en afsluiten, tenslotte is het ook bijna zomervakantie, dus is iedereen aan het aftellen. Spannend ook weer het nieuwe schooljaar over een paar maanden. Ik heb wel alvast leuke schooltassen voor Jesper en Terje laten maken. (Erben heeft een para-tas en vond dat natuurlijk stoerder voor Middle School) Maar voorlopig genieten we dus nog even van het leven hier en dat gaat ons prima af !

Here we go again....

Waar begin je met het maken van een blog ? Genoeg ideeën in mijn hoofd, maar zet het maar eens op virtueel papier. Allereerst een goede reden verzinnen  waarom ik/wij weer een weblog wil(len) beginnen. Voor de achterblijvers, dat sowieso, om een beetje bij te blijven met het groei en bloeiproces van onze kinderen. Maar ook om mensen een stuk mee te laten genieten met ons leven op een Amerikaanse basis, want dat is soms moeilijk uit te leggen. Het is een andere manier van leven. Niet beter of slechter maar gewoon anders. De eerste stappen zijn al gezet, de inboedel is ingepakt en staat klaar voor vertrek. Ook de auto is al ingeleverd. We zitten momenteel in tijdelijke huisvesting. Prima huis, toevallig van andere expats. Maar dichtbij vrienden, in een leuke buurt en vlakbij school. Alle ingrediënten aanwezig voor een goede afsluiting van de laatste weken hier op Nederlandse bodem. We staan aan de vooravond van een nieuw avontuur, wat we allemaal met open vizier tegemoet gaan. Ik eindigde ons vorige blog met deze onderstaande tekst, maar ik wil er dit blog ook weer mee starten. Veel leesplezier !
PS: Ik moet nog wel een beetje wennen aan het bloggen op blogspot, dus er zal hier en daar nog wel wat veranderen hahaha !

A fond farewell to yesterday, a warm welcome to tomorrow.

The sunset of a beautiful part of the past, the sunrise of a bright new future.

The beginning of new challenges, the promise of succes in the future,

and the anticipation of ever greater happiness.

The future opens up before us, like a new book,

waiting for us to commit to its pages.

The story only we can write !