March into Spring...!

Ondertussen zitten we alweer in de laatste week van Maart. Volgende week hebben we hier Spring break. Bij Spring break denk ik aan flipflops, lekker weer, eindelijk die winterjas uit. Maar vandaag ging hij gewoon weer aan, er lijkt geen einde aan te komen. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van seizoenen en van sneeuw, maar niet meer in Maart ! Ik heb vanmorgen een korte video gemaakt, maar met zo'n uitzicht, mag ik eigenlijk niet eens klagen vind ik zelf !

Vorige week was de Commandant van het Korps Mariniers nog op bezoek in Quantico, en waren we 's avonds uitgenodigd bij de Kolonel en zijn vrouw in Potomac (DC). Waar ook nog andere collega's en hun echtgenotes waren. Dat was even heel gezellig en we hebben heerlijk gegeten. Het voelt altijd een beetje aan als reünie. Zo vaak zien we elkaar niet dus dan is het leuk om elkaar weer even te zien. Mijn kledingkeuze was al voorzichtig aan de Lente kant en ik was blij dat de zon zich die dag liet zien. En het is altijd leuk om jezelf even op te tutten voor een avondje uit. De kinderen vinden het ook niet erg als papa en mama er een keer niet zijn. Het was een gezellige avond en de 'mannen' hadden hun 'praatje Marinier' ! Als er geproost wordt , proost de Kolonel altijd nog even extra op de echtgenotes ! En dat waardeer ik enorm, dat mis ik in Nederland. Daar tel je als 'vrouw van' toch niet echt mee.

Verder ben ik druk geweest met mijn hardloop-schema. Ivo heeft wat meer rust gehouden. Tegenwoordig hebben ze voetbal training op donderdagavond. En nou is dat nooit zo zijn sport geweest, maar zijn enkel vind het ook maar niks. Hij had zijn enkel verdraaid en die was behoorlijk dik geworden. Dan is rust, met andere woorden 'even niet hardlopen' even belangrijker. Afgelopen woensdag had Ivo ook zijn Oral presentation van zijn Masters. Ging op zich heel goed, maar er zijn nog wat punten op de i te zetten. Nou trof hij ook niet de makkelijkste militairen en is zijn onderwerp ook niet het eerste de beste. Dus toen het wat langer duurde voordat hij thuiskwam dacht ik dat hij meteen een fles bubbels ophaalde. Maar dat was niet het geval. Maar goed de lat licht ook hoog, nou moet hij zijn Masters hier en daar wat aanpassen en dan gaan ze in April voor de herhaling. To be continued ! De fles bubbles hebben we bij de Noren opgedronken. Terje was klaar met zijn masters en wilde dat graag vieren. De kids keken een film en wij hebben er een gezellige avond van gemaakt. Zij verhuizen in July weer terug naar Noorwegen (ons tweede thuisland gevoelsmatig) Jammer dat wel, aangezien hun jongste zoon ook goed bevriend is met Erben. Ze lieten ons hun Cabin in de bergen zien, en die zag er veel belovend uit. Dus in de toekomst gaan onze vakanties zeker weer richting Norge . Lise en ik verbazen ons er vaak over dat als we niet op het Engelse woord komen dan zeggen we het in het Nederland of Noors, veel woorden zijn hetzelfde! Je schrijft het wat anders, maar spreekt het vaak hetzelfde uit. Donderdag avond kwam er nog een collega met vrouw langs. Zij waren in de USA voor een bezichtigingsreis. Altijd fijn om even wat tips and tools uit te leggen. Ik kan helaas geen negatieve dingen zeggen over een buitenland plaatsing. Natuurlijk gaan er wel eens wat dingen mis of niet zoals je verwacht maar dat hoort bij het leven. Wij hebben geen spijt van onze keuze, en al helemaal niet als ik kijk naar de kinderen en hoe zij het doen. 

Maar er gebeuren ook weleens dingen die wat minder zijn of waar je je ineens bewust bent dat je op een basis woont wat enorm veilig is. Laat ik dat voorop stellen. De kinderen kunnen hier heerlijk buiten spelen. De snelheid is overal aangepast en de deur kun je open laten staan. Overal lopen gekken rond ook daar zijn we achter. Donderdagavond hoorden we via het 'Giant voice system' (we moesten nogal lachen om de term, alsof er ergens een grote microfoon staat) dat we alles op slot moesten doen en binnen moesten blijven. Het ontgaat me dan niet dat er toch een licht paniek gevoel ontstaat. Want 'wat is er aan de hand' ? Als snel werd duidelijk dat er bij OCS (Officer Candidate School) geschoten was. Om de zoveel tijd kwam er weer een waarschuwing via het GVS. Ik heb als een blok geslapen, maar schijnbaar 's nachts om 2uur was het 'gevaar' geweken. Er werd al snel een update gestuurd via de Base commander. En multi media is prima en brengt het nieuws bij de mensen thuis maar zorgt ook voor opschudding denk ik en ook dat mensen zich geroepen worden om hun mening te verkondigen zonder te weten wat er gebeurd is. Maar even dachten Ivo en ik dat we in een aflevering van NCIS belandt waren. Als je klikt op deze LINK, kun je lezen om wie het gaat en wat er gebeurd is. Als ik het zo lees is het een 'crime passionel' geweest. Het ging om 3 vaste medewerkers van de school. Het blijft triest voor alle betrokkenen.

Vrijdagochtend heb ik startnummers van Ivo en mij opgehaald bij het hoofdkantoor van MCM. We kregen ook een shirt met lange mouwen, maar wat een kleur weer, daar fleur ik niet van op hahaha. Daarna ben ik met 4 vriendinnen koffie gaan drinken bij Starbucks dat zit daar vlakbij. Daarna lekker in de zon op TJ wachten.

's Middags kwamen Tim en Marianne nog even op de koffie. Marianne werkt als verpleegkundige bij de Luchtmobiele Brigade en heeft Ivo zijn enkel nog even vakkundig ingetaped. Want Ivo wilde wel gewoon mee doen aan de race afgelopen zaterdag. 's Avonds hebben we rustig aangedaan en op tijd naar bed want 6.30 zou de wekker gaan. Alles klaarleggen, geestelijk voorbereiden. Om 8uur ging de 17.75 van start ! De afstand staat voor het jaar 1775 dat is het jaar dat het USMC ontstaan is. Er doen 2500 mensen mee, maar uiteindelijk hebben 2177 mensen hem uitgelopen. Het was een prachtige dag, volop zon maar wel rond het vriespunt. Toen we wegreden van huis was het -2 ! Maar de zon kwam steeds meer door, het was nog steeds koud maar de zon warmt toch op. Mijn keuze op het dragen van een short maak ik al snel. Als de romp maar warm is, en voor het eerst liep ik een race heel charmant met lange kousen, en dat is me prima bevallen. Wat me wel een beetje tegenviel wat de hoeveelheid mensen die in de eerste 5 km al gingen lopen want dat waren er behoorlijk veel. Eenmaal het bos in ging het echt werk beginnen ! Prachtig parcours, flinke heuvels maar dat zijn we wel gewend in Quantico, niet dat het daardoor makkelijk is maar je schrikt er niet zo van. Je raakt toch buiten adem maar ik wist mezelf goed te herstellen. In de video zie je me héél even naar links lopen op 43 sec. (LOL)

Acces Granted Video

Maar ik had mijn Acces granted kaart met code achterop. Eenmaal thuis meteen geregistreerd voor de Marathon in Oktober.(27e) Ik dacht dat maandag de de 25e de officiële registratie zou beginnen maar die begint a.s woensdag. De reden waarom iedereen zo graag mee wil doen is omdat dit wel een TOP Marathon is om mee te doen (mijn 3e keer) maar ook omdat hij vorig jaar in 2 uur en 47 minuten was uitverkocht. Snelste ooit in de US. De vraag is dus enorm groot. Al met al was zaterdag een mooie maar zeker ook leuke run. Met overal van die Quotes onderweg. En Marines die aanmoedigen. De sfeer was goed maar daar had het weer ook een flink aandeel in. Uiteindelijk ben ik nummer 359 out of 2177, niet slecht vond ik zelf. Ik had een tijd van 1:45 in gedachten maar dat werd een 1:34:42. Ik ben lachend weer met mijn handen in de lucht de finish over gegaan ! (helaas geen fotograaf in de buurt hahaha) Daarna kwam er nog een vrouw naar me toe en zij dat ze me het hele parcours gevolgd had. Ik heb/had een constante loop, en dat klopt dat weet ik van mezelf. Ik loop over de gehele race eenzelfde rondetijd. Maar zei ze; You took of at the last hill, just like that ! Thank you for being my pacer. En datzelfde verhaal hoorde ik van onze Noorse vrienden Terje en Frode. Die hebben al die tijd achter me gelopen, en het laatste stukje liepen ze voor me, maar dan heb ik het over seconden eerder geëindigd. Maar die tijd zegt me niet eens zoveel. Het feit dat iemand naar me toekomt en dat verteld vind ik een groot compliment. Dat je iemand motiveert om misschien net een tandje harder te lopen dan ze denken ! Super...op naar de Historic Half in Mei, nog een kleine 8 weken ! Met Ivo zijn enkel is het dankzij Marianne ook goed gegaan. Hij heeft hem wat rustiger gelopen, zeker omdat het grootste gedeelte door het bos ging en dat is toch blessure gevoelig. Maar wel uitgelopen en lachend kwam hij de finish over ! Top ik ben trots op mijn Marinier ! Nu nog even de Masters afronden en dan kunnen we voorzichtig al een beetje naar de Zomervakantie kijken. Al blijft de druk van de Universiteit tot het eind denk ik. Volgend jaar willen ze de druk iets naar beneden halen. Tja volgend jaar.....

Morgen verwachten ze weer zon en 10 graden, we gaan het zien ! Morgenavond weer een optreden van Jesper. Een kort weekje, vrijdag hebben ze studiedag en dan Springbreak ! De rapporten komen ook weer mee naar huis, maar die zin geen verrassing voor ons want we kunnen online alle grades in de gaten houden. En daar is niks mis mee, we zijn reuze trots op onze mannen !

Hopelijk gaat het nu hier en in NL eindelijk Lente worden ! 

Dus March into Spring....