Update van de expat family

Afgelopen weekend hadden we de familie camping trip met de Boy scouts. Maar om het weekend in te luiden hadden we eerst nog een kampvuur vrijdagavond. De buurt komt dan bij elkaar en iedereen neemt wat te eten mee en een flesje wijn of bier. En zo brengen we de avond door rond de vuurkorf. De opkomst was goed en het is leuk om iedereen weer even te spreken en te zien. Het weer was zalig en er werd weer flink wat af gelachen. Eén van de mannen wordt uitgezonden a.s Juni maar gelukkig blijft zijn vrouw hier wonen. Voor haar is het prettig om in dezelfde omgeving te blijven. De kinderen blijven op dezelfde school en wij blijven allemaal hier (degene die er vrijdagavond waren). Het is fijn om een safety network te hebben. En ze heeft een baan als Schoolnurse bij Terje op school. Alle gezamenlijke dingen die we doen daar zal zij en haar gezin in betrokken worden. Hij wordt voor een jaar uitgezonden, en dat is lang, tè lang.

Ondertussen is het onvoorstelbaar hoe hard de natuur bezig is met blaadjes aan de bomen, bloesems in volle bloei. Echt een prachtig gezicht en de geur is zalig ! Er staat een boom hier in de straat en dat is werkelijk een plaatje !

Zaterdagochtend vroeg zijn we vertrokken naar Camp Snyder in Haymarket, VA. Een klein uurtje rijden en het weer was perfect. Om 10.00 begon het programma voor de Boy scouts. We kwamen op tijd aan om eerst nog even de tent op te zetten en een kop koffie te drinken. Het was een Family Campout  dus de meeste ouders waren ook mee. Erg gezellig en de sfeer was goed. De scouts konden boogschieten, met een BBgun schieten en er waren slingshots (katapult) stenen opgraven etc. Ook de broertjes en zusjes mochten meedoen. Er was een ochtend programma, daarna was er een lunch. Je kon bij de camping 'chow-hall' eten. Maar wij zijn even terug gegaan naar de tent en hebben lekker soep gemaakt (lekkerder dan de massa knakworsten bij de chow-hall) Het middag programma was eigenlijk hetzelfde maar dan rustiger. Dus de jongens hebben zich goed vermaakt bij het boogschieten. Uiteindelijk ging Terje ook boogschieten en dat deed hij hartstikke goed. Maar ook Erben en Jesper schoten een paar keer goed raak en vonden het erg leuk. Dus het plan is nu om dat echt vaker te gaan doen, en die mogelijkheid is er. Ook heb ik nog met Erben Tomahawk gegooid en mijn eerste worp was ook meteen bijna in de roos. De katapults waren niet zo bijzonder. Daarin tegen was het schieten met de BB guns wel weer leuk. Dat heb ik ook nog gedaan met Erben samen. Hij vind het wel stoer met zijn moeder samen hahaha !

Onze buurman was weer met de "all American" pick up truck (is eigenlijk van zijn zoon maar die is bezig met zijn rijbewijs) gekomen. Dat vind ik echt Amerikaans, ook het geluid wat erbij hoort. Super !

's Avond hebben we weer bij de tent gegeten. Chili beans. Glaasje rosé erbij en zo in de buitenlucht smaakt alles beter. Daarna zijn we naar het Amfitheater gegaan want daar konden de scouts nog hun liedje zingen en of een sketch doen. Er werden twee Campfires gemaakt en de sfeer was goed.Onze scouts (5 stuks) hebben ook een liedje gezongen en een sketch gedaan. Leuk om te zien ! En natuurlijk ook trots. Jesper vind het echt leuk bij de scouts. de sfeer onder de jongens was ook goed ! Daarna zijn we teruggegaan naar onze plek en daar hadden de mannen aan het eind van de middag al alles klaargezet voor een Campfire ! En er lagen boomstammetjes  in een cirkel eromheen. We konden dus allemaal zitten en hebben s'mores gemaakt. Marshmallows-chocolade-graham crackers ! Daarna vielen er al snel wat ogen dicht en gingen de kids slapen. Ivo en ik en nog een paar volwassenen zijn nog even terug gegaan naar de Campfire. En hebben daar nog heerlijk genoten van een borreltje en mooie verhalen. En een prachtige sterrenhemel ! Maar 's nachts was het zo koud dat Ivo en ik amper geslapen hebben. De volgende ochtend was het al vroeg dag en hebben we de boys voor de keuze gezet. Òf scrambled eggs and bacon of IHOP (international house of pancakes). De keus was snel gemaakt. We hebben de spullen ingepakt en zijn naar de IHOP gereden. Dat was heerlijk, en we konden weer een beetje warm worden. Al met al was het een geslaagde 'korte' kampeertrip. Leuk weer ! Kamperen is iets wat we graag doen als gezin ! De zondag hebben we rustig aan gedaan, ik heb 's middags nog 13 km gelopen en Ivo heeft maandagochtend zijn training gedaan.

Maandagochtend kwam Marianne nog gezellig even koffie drinken, weer even bij gekletst. Zij gaan helaas deze zomer weer terug naar Nederland. De tijd gaat veel te snel, ook als je gezellig kletst, want voor ik het wist kwam Terje alweer naar huis. Vandaag was ook de Boston Marathon....! Ik hield via twitter en FB Kara goucher en Shalane Flanagan in de gaten. Shalane kwam als eerste Amerikaanse vrouw binnen en Kara kort daarna. Mooie tijden zetten ze neer. Hier en daar volgde ik het verder. Als hardloopster vind ik dit soort evenementen erg leuk om te volgen. De Boston marathon is de enige Marathon in de US waar je je voor moet kwalificeren. Mijn kwalificatie zou 3:45:00 zijn. Het is een bekende marathon en een felbegeerde. Want als mensen wel eens aan me vragen wat mijn tijden zijn, vragen ze vaak ook wat de kwalificatie tijd is. Maar na de marathon van vorig jaar heb ik weleens gedacht "welke next" ? New York is gaaf maar dat is een loting. Boston gaaf maar dan moet ik wel eerst een marathon in 3;45 minuten lopen (hard). En dan ineens hoor ik Ivo van boven roepen dat er 2 bomaanslagen zijn. Ik moet eerlijk bekennen dat de impact van die bomaanslagen later tot me doordringen, ik zet de TV aan en volg de beelden. Verschrikkelijk...ik word er stil van. Sterker nog ik zie de beelden van hardlopers die binnenkomen en dan de aanslagen. Niet alleen de hardlopers, maar ook alle vrijwilligers, de mensen die daar bekenden komen aanmoedigen, maar ook de Bostonians. De mensen die in Boston wonen, en die gewoon komen voor de sfeer. Wat een tragedie, een paniek, 3 doden, maar ook zoveel gewonden, de impact in onvoorstelbaar. Ik volg de berichten via twitter en FB van mensen die gelukkig veilig zijn. Via twitter en Instagram heb ik een hoop hardlopers die ik volg en sommigen hebben bekenden die de marathon in Boston liepen. Het is in en in triest dat je zelfs bij een sportevenement als dit je niet meer veilig kan voelen. Het legt een steen in mijn maag en een brok in mijn keel. Ik kan de beelden even niet meer zien. Ik heb het nieuws uitgezet. Straks kijk ik nog wel even naar de laatste update. Maar de beelden van de finish zijn triest. Aan de ene kant is het fijn om dankzij de media up to date te zijn. maar de confrontatie met slachtoffers vind ik verschrikkelijk. Ik zei het al op FB:

As a runner it feels like somebody just attacked my friends. As a person I'm just horrified...